Blade Runner en het einde van het fenomeen 'Filmhuis"

Ik kreeg de aankondiging dat de film Blade Runner The Final Cut te zien is in het Maastrichtse filmhuis Lumiere. Daar gingen mijn wenkbrauwen weer eens fronsen. Wat doet zo'n film in een filmhuis? Een filmhuis in de provincie, dat dan weer wel, waar - gelukkig - ook nog films zijn te zien als Taxi Teheran of Eisenstein in Guanajuato. Maar toch!
Ik zie het de laatste jaren maar al te vaak. Filmhuizen die hun programmering opsmukken met gegarandeerde publiekstrekkers. Is het omdat ze hun ziel verkopen aan de marktwerking? Hun subsidies laten afhangen van de mening van de afvinkende rekenmeesters die het succes van filmhuizen laten ijken aan hun hipheidgehalte en de daaraan gekoppelde publieksbelangstelling?
Lees hierover een mailwisseling tussen mij en Lorenzo, een ontwikkelde student met belangstelling voor de betere film .

Op 25-jun.-2015, om 23:48 heeft Lorenzo <lorenzo.xxxx@xxxxx.nl> het volgende geschreven:

tip van de dag:

Blade Runner The Final Cut
2 en 5 juli te bewonderen in Lumiere
=================
From: mat.verberkt@scarlet.be
Subject: Re: Le Bal
Date: Fri, 26 Jun 2015 00:29:23 +0200
To: lorenzo.xxxx@xxxx.nl

Kijk, dat is nou mijn probleem. Films uit het commerciele circuit die ik in filmhuizen moet gaan bekijken.....

=================
Op 26-jun.-2015, om 09:08 heeft Lorenzo <lorenzo.xxxx@xxxxx.nl> het volgende geschreven:

Gaat het niet om de kwaliteit van een film, in plaats van het budget of de opbrengst?
=================
From: mat.verberkt@scarlet.be
Subject: Re:Re: Le Bal
Date: Sat, 27 Jun 2015 17:10:53 +0200
To: lorenzo.xxxx@xxxx.nl

Beste Lorenzo

Juist. Het gaat om de kwaliteit van een film en daar hebben filmhuizen als Lumiere, eigenlijk al sinds het ontstaan van filmhuizen een bijzondere opdracht: films laten zien die het moeilijk hebben om te overleven in het commerciële circuit; niet uit gebrek aan kwaliteit, maar aan bijvoorbeeld commerciële disitributie. Lumiere laat zich sinds het vertrek van oprichter Jan Besselink afrekenen op publiekscijfers en niet meer op het manifeste dat filmhuizen van commerciele bioscopen onderscheidt. En dat is: hoogwaardige, artistiek en creatief relevante films die het niet van box office en andere door winstbejag aangedreven instrumenten moeten hebben.

Blade Runner is bijvoorbeeld een door en door geëxploiteerde film die al bij de eerste distributie 33,8 miljoen dollar heeft opgeleverd (tegenover 28 miljoen productiekosten). Vandaar dat ze het uit gaan buiten. Want 5 miljoen winst is tegenwoordig niets meer. Maar de vraag blijft gewettigd: wat doet zoiets in een (gesubsidieerd) filmhuis? Inderdaad: publiekscijfers....

De filmhuizen hebben echter o.a. een taak tot verheffing en duiding, en niet om te concurreren met commerciële exploitatiefabrieken en moeten juist wars zijn van producentenmotieven als winstmaximalisatie.

Inderdaad, in een kapitalistisch systeem passen geen gesubsidieerde filmhuizen. Een van de quadriljoene redenen waarom ik anti-kapitalistisch, radicaal-democratisch ben en vooral de arme Grieken wil steunen omdat ze er zo zijn ingeluisd door de bij de woorden 'marktwerking' en 'privatisering' onanerende politici, mechanistische beleidsmakers en andere idioten.

Salut, mon ami. Il faut confronter....

Mat