Quantumfysica met mijn zoon

Mijn zoon woont bij zijn moeder. Heel gelukkig, al 18 jaar. En wij (vader en zoon) zien elkaar - ook gelukkig - heel vaak. Jammer dus dat vader en moeder van deze zoon elkaar niet kunnen pruimen, maar, soit, dat is een ander verhaal. Ook een ander verhaal is dat hij dit jaar zijn eindexamen aan het Städtisches Gymnasium wil halen. (Mijn zoon woont in Duitsland)

Vandaag hadden we afgesproken dat we de invulling van het aanstaande weekeinde zouden gaan bespreken. (Wie gaat waar en wanneer wat doen, en vooral hoe). Dat gaat dan meestal over het eten, het kijken naar voetbal, het werken in de tuin en sinds kort ook over autorijden en meer van die dingen waar vaders en zonen het over kunnen hebben.

Het was dus FaceTime geblazen. Om 20.00 uur hadden we afgesproken. Maar er gebeurde maar niets. In kleine paniek schreef ik via WhatsApp om 20:38: "FaceTime?"

Hij:
"Muss erst einen Physikvortrag machen"
"Kann spät werden"

Ik:
"Quantummässig gesehen kann ich damit kein Problem haben, aber klassisch physisch..... Wie spät?"

Hij:
"Eher gegen 10."

(Wordt vervolgd)

Aan Stephan Sanders

...Ik snapte het niet.

Geachte redactie,

zoudt u zo vriendelijk willen zijn deze opmerking en vragen aan de heer Sanders door te willen geven, naar aanleiding van zijn column van afgelopen zaterdag? Het kost mij veel moeite om het stuk te begrijpen en dus kon ik pas zondagavond laat aan de rest van uw krant beginnen.

Vriendelijk dank.

Geachte heer Sanders,

ik heb met welgemeend genoegen uw column gelezen. Tot aan kolom drie, op ongeveer de helft, waar u de Duitse regering c.q. RAF er bij haalt. Daar dwingt u mij om een draai in de rondte te maken om uw gedachtegang opnieuw te kunnen volgen. Wat zegt u daar? Dat de islam 'an sich' een probleem is? Of juist niet? Dat Obama een verkeerde opmerking cq inschatting heeft gemaakt, en dus de islam 'an sich' gelijk te stellen is (althans in de hyperbolie van uw column) met "het gewelddadig links extremisme"? Dat het gedachtegoed van de RAF in principe juist is? Of juist niet? Dat de RAF een wezenlijke bijdrage zou hebben geleverd aan de beeldvorming van het (gewelddadig) linkse gedachtegoed? Wat is de vergelijking? Is de pervertering van de islam het probleem? En is de RAF acceptabel, tenzij de pervertering van het gedachtegoed wordt bestreden? Als wat zou de RAF dan weldoend rondgaan? Als terreurorganisatie? Of als wegbereider van een acceptatie van "gewelddadig links"?
Volgens mij gaat de vergelijking op als u zou hebben gezegd dat het gedachtegoed 'an sich' goed is, maar de pervertering niet. Maar de Duitse regering heeft destijds ook het gedachtegoed sterk veroordeeld omdat dit niet los was te zien van de gewelddadigheid? En als ik uw column lees heeft u een probleem met de islam 'an sich'. Of toch niet?
Ik zou het op prijs stellen als u mij daar wegwijs kunt maken, want ik wil heel graag begrijpen wat ik lees. Ik heb het stuk nu al vier keer gelezen, ik heb mijn partner verzocht ook wat close reading toe te passen, maar noch ik noch zij komen er uit. Aangezien u uw column eindigt met "snapt u?", neem ik mij deze vrijheid en te zeggen: Ja, tot kolom 3, ergens halverwege. Daarna snap ik u niet meer.

 Dank u bij voorbaat, voor uw moeite.

Mat Verberkt, Eben-Emael (B)

PS.

Ik wil de daden van de RAF zeker niet goed praten, maar hun gedachtengoed was gebaseerd op de waarneming dat de Bondsrepublikeinse democratie net iets te gemakkelijk is omgegaan met het incorporeren van oud-Nazi's in het democratische na-oorlogse systeem. Ik laat gemakshalve bij deze gelegenheid in het midden of die waarneming terecht was of niet, want dan wordt het een ander verhaal. Maar zelfs Henryk Broder en mijn vroegere chef bij de Deutschlandfunk Burkhard Müller-Ulrich hebben ooit moeten toegeven, dat 'an sich' de RAF een punt had, "alleen jammer dat Horst Mahler neonazi is geworden, Otto Schily minister en Christoph Wackernagel weer ging regisseren." (Achse des Guten)