Quantumfysica met mijn zoon

Mijn zoon woont bij zijn moeder. Heel gelukkig, al 18 jaar. En wij (vader en zoon) zien elkaar - ook gelukkig - heel vaak. Jammer dus dat vader en moeder van deze zoon elkaar niet kunnen pruimen, maar, soit, dat is een ander verhaal. Ook een ander verhaal is dat hij dit jaar zijn eindexamen aan het Städtisches Gymnasium wil halen. (Mijn zoon woont in Duitsland)

Vandaag hadden we afgesproken dat we de invulling van het aanstaande weekeinde zouden gaan bespreken. (Wie gaat waar en wanneer wat doen, en vooral hoe). Dat gaat dan meestal over het eten, het kijken naar voetbal, het werken in de tuin en sinds kort ook over autorijden en meer van die dingen waar vaders en zonen het over kunnen hebben.

Het was dus FaceTime geblazen. Om 20.00 uur hadden we afgesproken. Maar er gebeurde maar niets. In kleine paniek schreef ik via WhatsApp om 20:38: "FaceTime?"

Hij:
"Muss erst einen Physikvortrag machen"
"Kann spät werden"

Ik:
"Quantummässig gesehen kann ich damit kein Problem haben, aber klassisch physisch..... Wie spät?"

Hij:
"Eher gegen 10."

(Wordt vervolgd)