Werner & Dr. Michael W.

Vorige maand was ik bij de herdenking van Werner Ruhnau in Gelsenkirchen (de stad van Schalke 04). Waarom ik daar was, doet er even niet toe. Maar wat er wel toe doet, is hoe een stad haar architect (van o.a. het Musiktheater im Revier) eert. Zondagochtend met Bach, danstheater en een performance, enkele glansrijke toespraken van intendant, burgemeester en minister. Het was mooi, mooier dan een theatervoorstelling.

Ik zag daar ook Michael. Ooit Geschäftsführer van de Künstlernekropole Kassel . Ik had hem al lang niet meer gezien. Ook hij betoonde eer aan een groot architect.

Bij ons afscheid nam ik deze foto.

En dacht aan Paul van Ostaijen

Alpejagerslied

Voor E. du Perron

Een heer die de straat afdaalt
een heer die de straat opklimt
twee heren die dalen en klimmen
dat is de ene heer daalt
en de andere heer klimt
vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx
vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx van de beroemde hoedemakers
treffen zij elkaar
de ene heer neemt zijn hoge hoed in de rechterhand
de andere heer neemt zijn hoge hoed in de linkerhand
dan gaan de ene en de andere heer
de rechtse en de linkse de klimmende en de dalende
de rechtse die daalt
de linkse die klimt
dan gaan beide heren
elk met zijn hoge hoed zijn eigen hoge hoed zijn bloedeigen hoge hoed
elkaar voorbij
vlak vóór de deur
van de winkel
van Hinderickx en Winderickx
van de beroemde hoedemakers
dan zetten beide heren
de rechtse en de linkse de klimmende en de dalende
eenmaal aan elkaar voorbij
hun hoge hoeden weer op het hoofd
men versta mij wel
elk zet zijn eigen hoed op het eigen hoofd
dat is hun recht
dat is het recht van deze beide heren