Er was ooit een internationale farmaciegigant die de Nederlandse en Belgische werkmaatschappijen samen wilden voegen. De Human Resource Manager kwam op het idee om enkele “teamsessies” te laten organiseren om de kloof tussen twee culturen te ontdekken (en op te heffen). Een van die sessies had een ludieke aanpak. Het hoger management van beide kanten was uitgenodigd om voor elkaar een maaltijd samen te stellen om zo elkaars gebruiken en nuances te leren kennen. Waarbij de Nederlanders zich moesten voorstellen hoe de Belgen zouden eten, en omgekeerd. Ze moesten zelf hun inkopen doen. De Belgen moesten naar een Nederlandse supermarkt, de Nederlanders naar een Belgische. De Belgen moesten op zijn Nederlands voor de Nederlanders koken en de Nederlanders op zijn Belgisch voor de Belgen.
Toen de heren en dames terugkeerden naar het verblijf, exact op de grens van Nederland en België, waren de Nederlanders zich te buiten gegaan aan de grootst denkbare variatie aan vlees- en vleeswaren, kazen, broden, verse groenten, 6 soorten wijnen en nog eens wijnen en evenzoveel water. Ja ze hadden zelfs (in de supermarkt) enkele damasten lakens gekocht! Bij de bereiding moesten ze wel de hulp inroepen van de aanwezige koks.
Hun Belgische collega’s, kwamen terug met tassen vol met samengestelde en half voorbereide producten, blikken en dozen, de met smaak- en geurstoffen en zetmeel volgepropte zakjes gedroogde soepen en sauzen. En kaarsen!
Zo zagen ze elkaar. En de Belgen hebben hun boodschappen maar gelaten voor wat het was en hun Nederlandse collega’s op hun vingers gekeken zodat ze de maaltijd zo goed mogelijk zouden bereiden.
De samenvoeging van de werkmaatschappijen is niet door gegaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten