Ellende

Zou ik het contact met de werkelijkheid verliezen? Hier in de comfortabele luwte begint toch het gevoel te overheersen dat ik nog enkel een enkelband mis waarmee de autoriteiten mij kunnen controleren waar ik me bevind. Ik kom echter niet verder dan de heuvels achter mijn huis. De belangrijkste directe ervaringen worden gedeeld met de buren of met voorbijgangers tijdens mijn dagelijkse wandelingen. Ook krijg ik wat mee van mijn vrouw, die het als een echt uitje begint te zien om gewapend met latexhandschoentjes en ontsmettingshandelingen naar de supermarkt te gaan en mij daar verslag van doet.

De rest volg ik via de krant, facebook, instagram, whatsapp-berichtjes uit Italië, Duitsland, VS en Engeland, af en toe tv en de nodige portie Netflix. Volgens mij zitten er genoeg witte-boordencriminelen en van aanranding verdachte filmmoguls zo ook in huisarrest.

Mijn horizon bestaat dus, zoals bij zovelen, uit Covid-19. En die bestaat uit – met excuses aan al die mensen die er ellendiger aan toe zijn, en dat zijn er beslist heel wat! – een prachtige blauwe hemel, een weldadige lentetuin, twee katten die de hele dag spelen, frisse lucht, kippen, de aanleg van een moestuin, een goede conditie. (Plus natuurlijk mijn met de dag stijgende vaardigheden als homeschoolmaster).

Ik noem dat overigens niet saai. Maar doordat ik geen enkelband heb, en dus ook geen crimineel, slaat door de routine ook wel een beetje verveling toe, en dus heb ik maar de gelegenheid genomen een gedachtenexperiment uit te voeren om die verveling niet mijn huidige leven te laten bepalen. Aanleiding waren de foto’s die mijn vriend Daniel uit New York op Facebook heeft gepost. Waar anders een gestage en volle stroom van mensen en auto’s de straten bevolken, heerst leegte. Alsof er een neutronenbom is ontploft. Ik vroeg me af hoe de wereld er uit gezien zou hebben gezien als er nergens maatregelen waren genomen? Zaten we dan al aan miljoenen doden? Het openbare leven helemaal afgeschaft? Elke ontmoeting met een mens een poging tot doodslag of zelfs moord?

Met die apocalyptische visie zou dan elke twijfel over het disfunctioneren van de wereld worden weggenomen omdat er geen enkele hoop meer zou zijn dan alleen maar immuniteit.

Ik zie beelden van hordes die supermarkten leegplunderen, tankstations leegpompen, banken overvallen, schurken die willekeurig om zich heen beginnen te schieten, omdat het toch niet meer uitmaakt, preppers die zich verschanst hebben in hun geïsoleerde bunkers in de achtertuin of de kelder.

Zeg maar Het Einde van de Geschiedenis, maar dan voor de echt. (Terzijde: ik wacht met ongenoegen op die eerste rellen...)

Ik sluit het gedachtenexperiment maar snel af.

Maar aan de andere kant, zo heel egoïstisch gedacht vanuit de comfortabele luwte, denk ik: dan komen we toch heel dichtbij de ultieme “Verelendungstheorie” die we (volgens sommigen van mijn kant van het politieke spectrum) nodig zouden moeten hebben om de zaak eens voor eens en voor altijd op de goede baan te krijgen?

Dus kijk ik naar de spelende katten, de moestuin in aanleg, de kippen, de heldere blauwe lucht, de ontluikende natuur, mijn vrouw die het nodige ontsmet na het inkopen doen en droom van een rechtvaardige wereld waar geen plaats is voor idioten die het nu en in de geschiedenis al zo vaak verknald hebben, en denk: het is misschien wel goed zo.