Over pompend remmen, vreemdgaan en Dylan

Lief virus

Ik heb me even gedeisd gehouden. Zoals dat verwacht wordt als je in de luwte zit. Dat komt omdat sommige mensen die luwte al te letterlijk nemen, en ik me dus, volgens die mensen, niet mag bemoeien met zaken die jou aangaan. Maar ja, ik kan mijn mond niet houden, dus denken mensen al heel snel: wat lult die vent daar vanuit de luwte? In de windstilte, beschut tegen alles. Dat herinnert me aan de tijd dat je Zuid-Afrika in de tijd van apartheid niet mocht veroordelen, omdat je er nog nooit geweest was. Of de Vietnamoorlog. Of recenter, de pandemie die jouw naam draagt.

Nou, ik zeg je, in de luwte hoef je echt niet je mond te houden. De luwte is niets stiekems. Ook in de luwte kun je slachtoffer worden. Maar de luwte is goed voor het hoofdje. Je ziet dingen veel helderder dan als je in de volle wind staat en alles maar om je oren vliegt. Zo kreeg ik van een facebook-vriend te horen: Mat, ben je gehackt of zo? Schrijf jij allemaal die onzin? Ik antwoordde hem: Onzin?

Ik wacht nog steeds op antwoord.

Maar het heeft me toch aan het denken gezet. Als die facebookvriend vindt dat dit onzin is, dan vraag ik: waarom vindt hij dat onzin? Leest hij niet? Wil hij niet lezen dat ik te hoop loop tegenover heel veel door mij verwachte ontwikkelingen die jij in gang hebt gezet? Of zit hij zelf in de luwte? Ik weet het niet. Want hij antwoordt niet.

Zoals zovelen niet antwoorden op prangende vragen. Niet kunnen antwoorden, omdat je zo ongewis bent. En blijft! Want wat komt er op ons af, als jij verder tot een onschuldig microding gemuteerd bent?

Je schijnt aan je terugtocht bezig te zijn (dat lees en zie ik althans in de betrouwbare media) en nu begint het gekrakeel over jouw 'exit'.  Hoe gaan samenlevingen dat aanpakken?, is de vraag. Horeca over de kop, kleine ondernemingen in absolute nood, mensen zonder reserves op de drempel van rebellie, Efteling en Plopsaland dicht en Tomorrowland nog alleen als vorige edities te streamen. De 'hunger game' is gestart.

In Nederland gaan ze waarschijnlijk voor 'pompend remmen'. Het land wordt opgedeeld in gelijktallige zones. Een zone wordt vrijgelaten, de andere niet. En dat moet dan om en om gaan en over en weer. Zo wordt dan langzaam maar zeker immuniteit opgebouwd en wordt je echt onschadelijk gemaakt. In Panama gaan ze de verdeling tussen mannen en vrouwen doen. De ene dag mogen de mannen uit, de andere dag de vrouwen. (Ik vraag me af of die mannen dan niet naar andere vrouwen gaan, want ik heb begrepen dat in Panama (net als in Italië en Frankrijk (et alors?) overspel een geaccepteerd maatschappelijk verschijnsel is).

Ja, pompend remmen. Waarom pakken ze niet het alfabet? Eerst de mensen wier achternaam met een A en een Z beginnen vrijlaten, dan B en IJ (ofY) en zo verder. Of naar leeftijd! Eerst die 60plussers zoals ik, behorend tot de risicogroepen (ik ben hartpatiënt, weet je nog), uit de luwte halen (bij voorkeur naar een uitverkocht Dylanconcert). En die laten omvallen. De rest kan door....  naar het post-coronatijdperk. Drie problemen opgelost: het pensioengat en dit blog. En we zijn van Dylans Neverending Tour verlost.