Nog even, en dan schakel ik over op het minder intieme "lief virus". Dan ga ik die intimiteit nog alleen maar delen met mijn (echte) dierbaren. Genoeg geflikflooi. Ik las ergens: "intimiteit [momenteel] is zowel de ziekte als het medicijn". Want er zijn steeds minder mensen die er mee om kunnen gaan nu jij dicteert wat de voorwaarden voor intimiteit zijn. Hordes deskundigen, vooral de serieuze, komen woorden en beelden tekort om te beschrijven wat de gevolgen nu al zijn van die opgedrongen intimiteit. Intimiteit kan ook intimiderend zijn, getuige de vele raadgevingen van heel veel 'gogen' en 'logen', zowel fake als echt.
Om bij echt en intimiteit te blijven. Nu de zon hier al dagen zo prachtig schijnt, de ontbrekende condensstrepen van de vliegtuigen de hemel doen oplichten, de maan de nacht verlicht als staan er honderdduizenden zwart-wit televisies tegelijkertijd aan, valt me op dat technicolor nog helemaal niet zo'n slecht procedé was om kleurenfilms te schieten. Blauw is blauw, rood is rood en groen is groen (en alles wat daar tussenin zit).
Ik merkte dat toen ik door de cementfabriek liep, hier achter de heuvel. Maar ook even later toen ik met mijn iPhone een foto maakte van een speelgoed langs het kanaal. De app, die ik ooit eens had aangeschaft om filters te gebruiken had ook een "technicolor-feature" (zoals dat heet). Toen ik die gebruikte, gebeurde er niets. De kleuren bleven net zo verzadigd als in hun oorspronkelijkheid.
De kleuren van Alice in Wonderland, Gone With The Wind, Sneeuwwitje en de zeven dwergen, zijn er gewoon in werkelijkheid! Dat noem ik een wonder! Een wonder van schoonheid! En dat 85 jaar na
Das Kunstwerk im Zeitalter seiner technischen Reproduzierbarkeit van Walter Benjamin.
De kleuren op scherp zetten. Zodat we niet meer hoeven te twijfelen over wat rood, blauw of groen is. Indirect gun ik jou die ontwikkeling. Maar, omdat je ook een duivel bent heb ik ook de bespiegelingen over de verhoudingen in onze samenlevingen met zijn gogen en logen die het eigenlijk ook allemaal niet meer weten op scherp gezet, onder loep genomen. De lofzang van de bezorgden over ons klimaat op jou, het egoïstisch gejuich van flitshandelaren, de klaagzang van de kleine zelfstandigen, de trieste beschouwingen van Nobelprijs-winnende economen, het voer dat je geeft aan samenzweringstheorieën, de macht die je geeft aan dwazen.
Het zijn maar ogenschijnlijk nietszeggende details, vergeleken met wat ik denk dat ons te wachten staat. Met die technicolor is het straks voorbij, als de vliegtuigen weer de lucht ingaan en we allemaal weer worden verzwolgen door de onrust van voorheen en de 'reset' waar iedereen over spreekt niets anders is dan het recreëren en herpositioneren van de verhoudingen. Maar dan nog scherper gedefinieerd. Nog meer verwarring, nog meer onderscheid tussen de haves en havenots.
Straks. Dan hebben we weer filters nodig om te zien hoe het was. Filters die ons het zicht op de werkelijkheid ontnemen. En intimiteit weer iets is waar we maar beter over kunnen zwijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten