Ik heb afgelopen weekeinde even een pauze ingelast. Zo kan ik door jouw toedoen genieten van mijn huiselijke omstandigheden. Je bent de lakmoesproef voor mijn relatie. Nog meer dan de 7-year itch. Bij mij gaat het dus goed. Ik heb een tuin, geen kinderen in huis en ik kan je zeggen: mijn vrouw en ik vermaken ons opperbest. Dat is natuurlijk heel wat anders, als je twee hoog in een klein appartement woont met (of zonder) kinderen en geen mogelijkheid hebt om naar buiten te gaan. Ik snap burgemeesters als De Blasio en Halsema best wel.
Bij ons, in de luwte, dus niets van dat. Maar nogmaals, my prayers (o, nee die doe ik niet, mijn gedachtes dan?) gaan uit naar al die mensen in de steden die slechts een enkelband missen om te ervaren hoe tergend dat opgesloten zijn wordt ervaren. Dit weekeinde las ik een artikel dat de ziekenhuizen ook worden overstelpt met slachtoffers van huiselijk geweld! Tjeetje, ja.... dat krijg je. En wat zullen de echtscheidingscijfers stijgen als je eindelijk bent verdwenen uit ons midden!
O,o,o. I'm a lucky guy! Ik doe mijn lessen. Zit vanaf 8.00 's ochtends achter Microsoft Teams en Lesson Up en prijs de dag dat ik mijn studenten nog nooit zo geconcentreerd heb zien werken! (Ik heb wel al vierkante oogjes van dat digitale werk, maar allez. Alles heeft zijn prijs). Kan dus de tuin in, of een wandelingetje maken door de mooie omgeving hier. Mijn vrouw en ik hebben hele aardige gesprekken. En we telefoneren wat af met de wereld, om te ontdekken hoe het in New York is bij Danny, of bij Mirjam, Francesco, Alberto, Luciano in Milaan, of Ariane in Turijn, of Gianni en Alfredo in Prato, of Genesio in Caserta, of Bianca in Singapore
Ook krijg ik enkele berichten binnen van esoterische mensen die hun heil zoeken in transformationeel geïnspireerde afweer-oefeningen. Alsof jij halt zult maken voor zen, bachblüten, zes keer per dag bukken voor de Grote Eik, Um en het gebed van Paus Franciscus. Dan vertrouw ik toch liever op de wetenschap. Maar ook daar heerst verdeeldheid.
Aan de ene kant hoor ik Prof. Dr. Sucharit Bhakdi. Toch niet de minste, die dit vertelt (het is Duits, sorry, maar je houdt toch geen grens in de gaten)
Met andere woorden: geen paniekzaaierij, dat is het grootste probleem.
Aan de andere kant (ook Duits) krijg ik dit te zien:
Tja. Dat is verwarrend en zowel Bhakdi als Lesch kun je niet betichten van het verspreiden van samenzweringstheorieën. Wie moet ik nou geloven? Op wie moet ik nu vertrouwen?
Misschien deze wel..... Verdwijn gewoon....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten